Η αγάπη οφείλει να είναι έμπρακτη - με μικρές ή μεγάλες, αθέατες ή ορατές πράξεις. Πάντως έμπρακτη. Αγαπώ το βουνό σημαίνει κάνω κάτι για αυτό, με κάποιον τρόπο, αφιερώνω χρόνο. Ο χρόνος είναι αγάπη στην πράξη. Δεν είναι χρήμα. Είναι μεράκι, Τέχνη, αγάπη, φροντίδα.
Πώς κατέληξε ολόκληρη κοινωνία στο συμπέρασμα (που έγινε και αξίωμα) οτι "ο χρόνος είναι χρήμα";
Δίνοντας χρόνο δίνουμε προσοχή, φροντίδα, αφιέρωση... Απολαμβάνοντας το χρόνο που μας δίνουν οι άλλοι εισπράττουμε αγάπη, ενέργεια, κοινωνία...
Αγαπώ το παιδί μου σημαίνει του αφιερώνω χρόνο: από την κάλυψη των καθημερινών του αναγκών σε τροφή, εκπαίδευση, υγεία, τρυφερότητα, μέχρι την κάλυψη των ψυχικών του αναγκών σε μοίρασμα συναισθημάτων, κουβέντα, παιχνίδι. Αγαπώ τη μουσική σημαίνει οτι αφιερώνω χρόνο για ν' ακούσω, να τραγουδήσω και να παίξω. Τα παιδιά στο σχολείο αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στα μαθήματα που αγαπούν.
Ο χρόνος μας έχει αρχή, μέση, τέλος. Είναι πεπερασμένος, μετριέται.
Ο άνθρωπος της δυτικής αστικής κουλτούρας μέσα στην αλαζονεία και την απληστία του προσπαθεί να τα κάνει όλα, να τα χωρέσει όλα, μέσα στον περιορισμένο του χρόνο, και το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι το διαρκές λαχάνιασμα του άγχους των μεγαλουπόλεων.
Μετράμε το χρόνο σε περιστροφές της γης και της σελήνης, και επιλέγουμε πόσο μέρος του θα αφιερώσουμε, θα δώσουμε σε ποιόν και σε τι. Οι επιλογές μας είναι η αγάπη μας στην πράξη.
