Διαλογισμοί στο Μαύρο - Ασπρο

Στις φετινές μας διακοπές, για κάποιο λόγο τα μάτια μας έπεσαν σε κάτι μικρά βοτσαλάκια με έντονη αντίθεση άσπρου και μαύρου. Καθόμαστε ώρες στην ακροθαλασσιά νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα, και μαζεύαμε χουφτίτσες από αυτές τις μικρές πέτρες, ξεδιαλέγοντάς τες με επιμέλεια και προσοχή ανάμεσα στις άλλες: τις πράσινες, τις κόκκινες κεραμιδί, τις γκρίζες και τις υπόλευκες... Ετσι γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις.

Το άσπρο και το μαύρο, η μέρα και η νύχτα, το φως και το σκοτάδι. Κάπου εδώ, συνεχίζει ο συνειρμός μας,  λέμε «το καλό και το κακό». Απλοϊκά, και χωρίς να το σκεφτούμε.  Ό,τι δεν βλέπουμε, ό,τι δεν καταλαβαίνουμε μας γεννά την καχυποψία: είναι αλλιώτικο, είναι άγνωστο, βολεύει το νου μας να το κατατάξουμε ως «κακό» ή έστω επικίνδυνο. Και έτσι βολευόμαστε στην ασφάλεια και την αδράνεια του «γνωστού». 

Οι παλιές παραδόσεις και οι μεγάλοι θεολόγοι μιλούν για τον εκδηλωμένο και τον ανεκδήλωτο Θεό. Προτού "ευαρεστηθεί να εκδηλωθεί" υπήρχε μεν, αλλά δεν υπήρχε κανείς για να το ξέρει οτι υπήρχε. Προτού υπάρξει το φως για να μπορεί να φανεί, υπήρχε το σκοτάδι. Το σκοτάδι, το μυστήριο, το ανεκδήλωτο. Η Παλαιά Διαθήκη λέει οτι το πρώτο πράγμα που δημιούργησε ο Θεός, ήταν το φως. Για να μπορέσει να δεί ο ίδιος τον εαυτό του, για να μπορούνε κάποτε να τον αντικρίσουν τα δημιουργήματά Του. Το φως συμβολίζεται με το λευκό, το σκοτάδι με το μαύρο. Το λευκό παράγει χρώματα, το μαύρο είναι αυτό που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, γιατί δεν μας έχει φανερωθεί. Περιέχει εν δυνάμει τα πάντα. Οταν δεν ξέρουμε κάτι, λέμε "είμαι στο σκοτάδι".

Το άσπρο είναι πολύ λαμπερό για τα μάτια μας,  τυφλώνει – το μαύρο μας φοβίζει, γιατί δεν βλέπουμε το περιεχόμενό του. Κι έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι κυμαινόμαστε στις αποχρώσεις του γκρί. Ούτε πολύ λευκό, ούτε όμως και μαύρο. Και πορευόμαστε στη ζωή μας ανάμικτοι: ούτε μαύροι ούτε άσπροι, ούτε κρύοι, ούτε ζεστοί – χλιαροί (με όλες τις συνδηλώσεις που μπορεί αυτή η λέξη να φέρει).  Κάπου στην Αποκάλυψη του Ιωάννη λέει οτι ο Χριστός (βλ. η αγάπη) μας θέλει είτε κρύους είτε ζεστούς - και για να το κάνει πιο σαφές, λέει οτι τους χλιαρούς θα τους κάνει εμετό! Η αγάπη δεν έχει "ναι μεν αλλά" - ή είναι, ή δεν είναι.

Η αγάπη δεν έχει γκρίζες ζώνες.