Ανθοθεραπεία και η Αλχημεία του Νερού

Nigella  flower essence

Προτού εμπνευστεί και χρησιμοποιήσει τη "μέθοδο του ήλιου" για την παρασκευή ιαμάτων από άνθη, ο Δρ. Μπαχ πειραματίστηκε αρκετά παρασκευάζοντας ιάματα με τις ως τότε γνωστές μεθόδους της ομοιοπαθητικής. Λέγεται οτι περπατώντας ένα πρωί στις εξοχές που συνήθιζε να περπατά, διαπίστωσε πόση δύναμη είχε μία σταγόνα πρωινής δρόσου επάνω σε ένα άνθος που προηγουμένως είχε δοκιμάσει να παρασκευάσει ως ίαμα, δοκιμάζοντάς το με τη γλώσσα του. Η δύναμη της πρωινής δρόσου είχε διαπιστωθεί και από τους παλαιούς αλχημιστές και από τον ίδιο τον Παράκελσο (που θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης φαρμακολογίας). Η σταγόνα που δοκίμασε ο Μπαχ ήταν επάνω στο άνθος, και είχε δεχτεί τις πρώτες αχτίδες του πρωινού ήλιου...

Από το 1931 που ανακάλυψε ο Μπαχ τη μέθοδο παρασκευής ανθοϊαμάτων με νερό και ήλιο μέχρι σήμερα, η επιστημονική έρευνα έχει χαρίσει στην ανθρωπότητα πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις ιδιότητες του νερού. Συνθέτοντας τις πληροφορίες αυτές με τις γνώσεις που έχουμε σχετικά με τη χρήση του νερού στις θρησκευτικές-λατρευτικές (και άλλες) παραδόσεις του πλανήτη μας, προκύπτουν θαυμαστά συμπεράσματα.

λιμνούλα σε παραπόταμο του Νέστου

Το νερό είναι το πλέον δεκτικό από όλα  τα στοιχεία της φύσης. Στο νερό εντυπώνονται συναισθήματα, συγκινήσεις και σκέψεις. Το πώς ακριβώς γίνεται αυτό δεν είναι ακόμα γνωστό στους επιστήμονες (αλλά όπως λέει ένας από αυτούς "είναι προφανώς πολύ γνωστό στα ίδια τα μόρια του νερού"!). Το νερό, φτάνει να πει ένας άλλος, είναι μία συσκευή αποθήκευσης πληροφοριών! Δέχεται επιδράσεις και επιρροές, και τις διατηρεί μέχρι να έρθουν νέες ή να αλλάξει κατάσταση (από υγρό να γίνει αέριο ή στερεό). Το νερό, με άλλα λόγια, έχει μνήμη... Η οποία δεν καταγράφεται στην χημική του σύνθεση (ότι και να "πάθει" παραμένει δύο μόρια υδρογόνου και ένα οξυγόνο) αλλά  στην δομή του. 

Πολυλίμνιο

Ο Μπαχ έφτιαχνε τα ιάματά του με νερό πηγής, επειδή το νερό που αναβλύζει μέσα από τη γη όταν βγαίνει στο φως είναι σαν ένα μωρό, "άγραφο" από εξωτερικές εντυπώσεις, υπέροχα δεκτικό να προσλάβει τις ευγενείς δονήσεις ενός άνθους. Πάντα και παντού υπήρχαν ιερές πηγές, αφιερωμένες σε θεότητες ή αγίους, συχνά καθαγιασμένες, όπου θεωρείτο οτι το νερό που ανέβλυζε ήταν ιαματικό (είτε γενικά, για όλα, είτε για κάποιες συγκεκριμένες παθήσεις). Mύθοι και θρύλοι πάντα συνοδεύουν τις πηγές αυτές και τις ιδιότητες των νερών τους. 

Τη διαφορά του νερού μιας πηγής με το νερό του υδρευτικού δικτύου μίας πόλης την καταλαβαίνουμε εύκολα οι κάτοικοι της πόλης όταν βγαίνουμε στις εξοχές και πίνουμε νερό από πηγή. Νιώθουμε τη ζωντάνια του νερού ακόμα και στη γεύση του!

Πολυλίμνιο

φυσική πηγή στη Σελιάνα Αχαϊας

Chalice Well, Glastonbury

Στην ανθοθεραπεία δεν παίρνουμε τις χημικές ιδιότητες ενός φυτού προκειμένου να δράσουν πάνω στο φυσικό μας σώμα (π.χ. να σκοτώσουν μικρόβια, να εξουδετερώσουν μύκητες, να καθαρίσουν το αίμα από τοξίνες). Αυτός είναι ο χώρος  της βοτανοθεραπείας. 

Παίρνουμε αυτό το "άλλο στοιχείο", την πεμπτουσία τους, δηλαδή τη δόνησή τους εκείνη που θα επιδράσει στα συναισθήματά μας (και κατ'επέκταση και στη νοοτροπία μας) και θα αποκαταστήσει την ισορροπία τους. Εξάλλου αισθητική και συναισθηματική είναι η αντίδραση και η ανταπόκρισή μας στα λουλούδια: αισθανόμαστε αλλιώς στη θέα ενός κόκκινου τριαντάφυλλου και μίας κόκκινης παπαρούνας... 

Αυτή η πεμπτουσία καταγράφεται στο νερό. Αυτή την πεμπτουσία την ονομάζουμε και "αιθερικό αποτύπωμα", ή "ενεργειακό αποτύπωμα" ή "δονητική ταυτότητα" του άνθους. Είναι μία δόνηση, δηλαδή μια νότα, ένας τόνος, η οποία εισερχόμενη στο δικό μας ενεργειακό πεδίο (δια της πόσης του ιάματος, δηλαδή με το νερό) συντονίζει τη δική μας ψυχική κατάσταση με αυτή του άνθους - όπως ακριβώς κουρδίζουμε ένα μουσικό όργανο στους σωστούς αρμονικούς τόνους προκειμένου να παίξουμε ένα μουσικό έργο. 

Και ο ήλιος; Ο ρόλος του ήλιου είναι ο ρόλος του πυρός, που σταθεροποιεί την καταγραφή της δόνησης στο υγρό στοιχείο. Το "σώμα φωτός" του άνθους απελευθερώνεται και εγγράφεται, μεταφέρεται ως δόνηση στο νερό. Το ηλιακό φως είναι αυτό που "καίει" την πληροφορία και την διατηρεί στη βέλτιστη μορφή της.

Ζούμε σε μία εποχή που γίνονται πολλά πειράματα ανά τον κόσμο σχετικά με τις "παράξενες" ιδιότητες του νερού, που καταδεικνύουν οτι είναι πολλά  αυτά που δεν γνωρίζουμε, και περισσότερα αυτά που δεν διαθέτουμε τα μέσα για να "αποδείξουμε". Στην πραγματικότητα, το προσωπικό μας βίωμα είναι η ισχυρότερη απόδειξη: τα ιάματα λειτουργούν στον συναισθηματικό μας κόσμο, είτε η τρέχουσα επιστήμη μπορεί να εξηγήσει πώς, είτε όχι. Το νερό της πηγής μας ζωντανεύει και μας ξεδιψά αλλιώτικα από το νερό της βρύσης της μεγαλούπολης. Το νερό ενός καταρράκτη μας "ξεπλένει" αλλιώτικα από το νερό του ντους του σπιτιού μας...

Ισως, τολμούν να εικάσουν κάποιοι, τα συναισθήματα εντός μας να έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των εντός μας "υδάτων". Ισως να μην είναι τόσο τυχαίο που το νερό στις παραδόσεις σχετίζεται και αντιπροσωπεύει το συναίσθημα, και όχι, π.χ., τη σκέψη, ή το σώμα. Ισως ο αγιασμός των υδάτων που γίνεται στα Θεοφάνεια να μην είναι ένα τυπικό λατρευτικό έθιμο, όπως θέλουν να το σκέφτονται πολλοί.

Υπάρχουν πολλά ωραία βιβλία που μπορεί να διαβάσει κανείς σχετικά με το νερό (όπως του Δρος Μασάρου Εμότο "το Μήνυμα του Νερού"), όπως και πολλά ωραία ντοκυμαντέρ. Ισως το πλέον περιεκτικό είναι το παρακάτω.

https://www.youtube.com/watch?v=1VB4KxfqPwE