Το Πέμπτο Στοιχείο

Ο κόσμος μας απαρτίζεται από 4 στοιχεία: γη, νερό, αέρα, και φωτιά. Οι παλαιοί αλχημιστές μιλούσαν για 4 αντίστοιχες καταστάσεις της ύλης: στέρεη, υγρή, αέρια, και πυρώδη. Βρίσκονται παντού, και οι τέσσερεις, έστω και αν κάποια προεξάρχει κάποιες φορές: στο σώμα μας έχουμε νερό, αέρα, στέρεο στοιχείο, και θερμότητα. Ετσι συντηρείται η ζωή, έτσι συντηρείται και η Γη. Ανάλογα τη λειτουργία που επιτελούν κάθε φορά, τα στοιχεία βρίσκονται σε δυναμική ισορροπία μέσα στο κάθε τι. Βοηθούν και συμπληρώνουν και τροποποιούν το ένα το άλλο, και έτσι παράγονται όλα τα φαινόμενα: τα φυσικά, αλλά και τα "μεταφυσικά"!

Εχουμε επίσης 4 κατευθύνσεις στον ορίζοντα: βορρά, νότο, ανατολή και δύση, που σχηματίζουν έναν σταυρό (αρχέτυπο σύμβολο κι αυτό) εγγεγραμμένο μέσα σε κύκλο, μια που ο ορίζοντάς μας είναι πάντα ένας κύκλος. Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής έφτιαχναν τον "θεραπευτικό κύκλο" (medicine wheel) τιμώντας την ισορροπία των στοιχείων της γης (που θεωρούσαν οτι φέρνει την αληθινή θεραπεία).

Ομως ο κύκλος έχει ένα κέντρο, το περιέχον έχει ένα περιεχόμενο.

Πίσω από τα 4 στοιχεία, υπάρχει μία "δύναμη", μία "διάνοια", ένας "νόμος" (μπορούμε ίσως να της δώσουμε πολλά ονόματα ακόμα και ιδιότητες) που ζωογονεί, ενοποιεί, ρυθμίζει, νοηματοδοτεί, εναρμονίζει, συνέχει και τακτοποιεί τα 4 στοιχεία προκειμένου να εκδηλώσουν τις ιδιότητές τους σε κάθε μορφή που μας περιβάλλει.

Βρίσκεται μέσα και πίσω από κάθε μορφή, άνθρωπο ζώο φυτό και ορυκτό. Βρίσκεται ανάμεσα στα άτομα που αποτελούν ομάδες / συλλογικότητες κάθε φύσεως μορφής πρόθεσης και κατεύθυνσης: δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, απλά Είναι. Υπάρχει. Σαν το νερό για τα ψάρια, μας είναι αόρατο και απροσδιόριστο, απερίγραπτο, δεδομένο, φυσικό, και γι αυτό σπάνια του δίνουμε την πρέπουσα σημασία.

Οι αρχαίοι Κέλτες, όταν έκαναν τελετές ευγνωμοσύνης/ευχαριστίας, στρέφονταν στα 4 σημεία του ορίζοντα, τα αντιστοιχούσαν με τα 4 στοιχεία (στο βορρά η γη, στο νότο η φωτιά, στην ανατολή ο αέρας, στη δύση το νερό) και μετά στρέφονταν στο κέντρο του κύκλου, και ευχαριστούσαν το Πνεύμα.

Το Πνεύμα: που "όπου θέλει πνεί", που διαπνέει τα πάντα και εμπνέει τους πάντες. Που είναι Ενα, και είναι και πολλά συγχρόνως. Που όσες κι όποιες λέξεις αν προσπαθήσεις να βρείς να το περιγράψεις, πάντα θα αφήνεις απέξω από την περιγραφή το μεγαλύτερο και μυστηριωδέστερο κομμάτι του. Που δεν το χωράει ο νους μας (γιατί με λέξεις σκέφτεται και συνδιαλέγεται), που δεν πιάνεται με τα χέρια μας, δεν το οσφραίνεται η μύτη μας, δεν το γεύεται ο ουρανίσκος μας, δεν φαίνεται με τα μάτια, δεν ακούγεται πουθενά. Αλλά κάποτε, στις ήσυχες και έντονες ώρες μας, το νιώθουμε, το συλλαμβάνουν οι κεραίες μας οι μυστικές και εν πολλοίς αχρησιμοποίητες. 

Το συνοδεύει η χαρμολύπη. Ετσι, που όταν είμαστε στην κατάσταση αυτή, τη χωρίς λόγια, την ήσυχη και συγχρόνως έντονη, οι γύρω μας μπορεί να νομίζουν πως είμαστε λυπημένοι.

Είναι ένα το Πνεύμα, ή πολλά; Οι Σούφι είχαν το ρόδι για σύμβολο του Πνεύματος. Πολλά μέσα στο Ενα. Εμείς λέμε: το πνεύμα του δάσους, το πνεύμα του ζώου, το πνεύμα του ανθρώπου, το πνεύμα της ομάδας, το πνεύμα της βροχής, τα πνεύματα της φύσης. Ολα υπάρχουν, όλα είναι εκεί, όλα μπορούμε να τα νιώσουμε αν εξασκήσουμε επαρκώς τις "κεραίες" μας, αν αφεθούμε να ακούσουμε την πιο ήσυχη και απαλή φωνή εντός μας. Ολα παίζουν το δικό τους μέρος, τη δική τους μοναδική παρτιτούρα μέσα στη μεγάλη ορχήστρα της ζωής. 

Εντούτοις, φαίνεται πως όλα τα όργανα και όλοι οι εκτελεστές μετέχουν σε Μία συμπαντική μελωδία (Uni+verse, Ενα τραγούδι) και συντονίζονται από Εναν μαέστρο: το Πνεύμα, το πέμπτο στοιχείο μέσα στη φύση.