Πιστοποίηση Μηνυμάτων

Στην προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα  στα μηνύματα που μπορεί κανείς να λάβει από τα αόρατα πεδία. Η δυνατότητα της λήψης τέτοιων μηνυμάτων υπάρχει σε όλους μας, και το μεγάλο θέμα είναι να μπορούμε να ελέγξουμε την αξιοπιστία των μηνυμάτων αυτών. Ειδικά για τους ανθρώπους που "ζουν ανάμεσα σε δύο κόσμους", και τους ανθρώπους που επιθυμούν την θεϊκή  (ή έσωθεν) καθοδήγηση είναι πολύ σημαντικό το να μπορούν να είναι σίγουροι για την αληθινή προέλευση/πηγή των μηνυμάτων. Πολλές φορές αυτό απαιτεί μαθητεία μίας ζωής για να γνωρίσουμε αυτό που κάποιες διδασκαλίες ονομάζουν "ανώτερο εαυτό", "μόνιμη προσωπικότητα" "εν ημίν Χριστό" ή "εν ημίν Θείον". Στην εποχή που ζούμε, ίσως λόγω αναγκών, ίσως λόγω της διευρυμένης συνειδητότητας του συνόλου της κοινωνίας (σε σχέση με παλαιότερες εποχές), οι διαδικασίες επισπεύδονται αρκετά. Ιδού μερικά στοιχεία που ίσως βοηθήσουν.

Το εν ημίν Θείον είναι επιεικές, αλλά δεν κάνει εκπτώσεις.

Το εν ημίν Θείον είναι εκείνο το κομμάτι μέσα μας που είναι ωκεανός αγάπης, και που σκέφτεται το απώτερο (όχι το πρόσκαιρο) καλό των άλλων. Ενας απλοϊκός τρόπος (που έχει επισημανθεί από αρκετούς συγγραφείς) προκειμένου να διασφαλίσουμε την ποιότητα των άνωθεν μηνυμάτων που λαμβάνουμε, είναι να δούμε κατά πόσο το μήνυμα περιέχει το στοιχείο του ενδιαφέροντος και της καλωσύνης προς το συνάνθρωπο.

Το εν ημίν Θείον είναι εκείνο με το οποίο πρέπει να είμαστε συνδεδεμένοι προκειμένου να λάβουμε μηνύματα σοφίας: είτε για μας τους ίδιους, είτε για άλλους. Επειδή συμβαίνει να λαμβάνουμε και μηνύματα από άλλες πηγές (του αόρατου κόσμου), το εν ημίν Θείον είναι αυτό που τα φιλτράρει όσον αφορά και την ποιότητα και την προέλευσή τους. Λειτουργεί, δηλαδή και σαν anti-virus.

Το εν ημίν Θείον είναι το Εγώ με κεφαλαίο Ε, το Ον μας, ο Θείος Σπινθήρας ο οποίος ενσαρκώθηκε και γίναμε εμείς (με το ονοματεπώνυμο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας).

Η σχέση μας μαζί του μας διασφαλίζει σε πολλά επίπεδα. Αλλά χρειάζεται αυτό: χρειάζεται σχέση. Να το δούμε, να το γνωρίσουμε, να το εμπιστευτούμε (είναι ουσιαστικά το μόνο στοιχείο από αυτά που μας συνθέτουν σαν ανθρώπινα όντα που μπορούμε να εμπιστευτούμε ανεπιφύλακτα), και να το τιμήσουμε. Αυτό το τελευταίο είναι βασικό.

Τη σχέση αυτή (όπως όλες μας τις σχέσεις, αλλά αυτή πρωτίστως) τη βιώνουμε στο επίπεδο της καρδιάς. Είναι μια ιδιαίτερη αίσθηση, που τη βιώνουμε ως συναίσθημα, ένα πολύ συγκεκριμένο συναίσθημα, σχεδόν απολύτως διακριτό. Μαθαίνουμε να το αναγνωρίζουμε κυρίως από την πείρα, την παρατήρηση, και από κάτι που συχνά ονομάζουμε «δοκιμή και λάθος», μη διαθέτοντας όρο πιο δόκιμο.

Το συναίσθημα αυτό είναι «σύνθετο»: περιλαμβάνει συγχρόνως τη χαρά, τη γαλήνη, την ανάταση, την αίσθηση της ευλογίας, το άνοιγμα της καρδιάς προς το συνάνθρωπο (και ενίοτε το Σύμπαν), κι ενός είδους λεπτή «θλίψη», ή σιωπή. Οι πατέρες της εκκλησίας είχαν εφεύρει και τη λέξη «χαρμολύπη». Όλα αυτά μαζί, και κάτι ακόμα, που δεν περιγράφεται με λόγια, και θα ονομάσω «παράγοντα Α», από τη λέξη άρρητο. Άλλος ένας τρόπος να το περιγράψει κανείς είναι ως «αγάπη χωρίς όρους», «αγάπη έτσι, επειδή».  Αγάπη χωρίς επεξήγηση.

Όταν βιώνουμε αυτό το «συναίσθημα», οι πιο νοητικοί από μας βιώνουμε συγχρόνως και μια ιδιαίτερη κατάσταση πνευματικής διαύγειας, όπου η κάθε απορία / ερώτηση προς το Θείον απαντάται με σαφήνεια.

Το μαγικό μυστικό εδώ είναι ότι δεν μπορείς να έχεις τη συγκεκριμένη αυτή διαύγεια χωρίς να έχει προϋπάρξει το «συναίσθημα». (Το οποίο δεν είναι ακριβώς συναίσθημα, αλλά ένα πλέγμα συναισθημάτων που τα βιώνουμε όλα μαζί ταυτόχρονα, και θα μπορούσε να περιγραφεί ως μία «κατάσταση» η οποία εδράζει και βιώνεται στο επίπεδο της καρδιάς).

Η νοητική διαύγεια χωρίς την παράλληλη στήριξη του καρδιακού βιώματος, προέρχεται από μία (προφανώς) προχωρημένη και καλλιεργημένη διάνοια, αλλά όχι από το Θείον. Μπορεί να λύσει και να αναλύσει μύρια όσα προβλήματα με θαυμαστούς συλλογισμούς, οι οποίοι όμως θα προέρχονται από το ανθρώπινο επίπεδο. Αλλά η έμπνευση έρχεται από Αλλού!

Για να έχουμε «κάθοδο» Θείων ιδεών (για οποιοδήποτε – μα οποιοδήποτε! – θέμα) θα πρέπει να έχουμε και αυτή την ειδική, την ιδιαίτερη κατάσταση της καρδιάς.

Η σύνδεσή μας, η σχέση μας με το εν ημίν Θείον, αρχικά δεν είναι συνεχής (στο επίπεδο της συνειδητότητάς μας).

Εχει περιόδους που υφίσταται, και περιόδους που δεν υφίσταται. Χρειάζεται μια πείρα, και πάλι, για να ξέρουμε πότε την έχουμε και πότε όχι. Όταν την έχουμε, και πάλι έχει διαβαθμίσεις – όχι επειδή το εν ημίν Θείον έχει διαβαθμίσεις, αλλά επειδή η (γήινη, ανθρώπινη) αντίληψή μας όλο και διευρύνεται και βαθαίνει, και επειδή η αντίληψή μας αυτή επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες (τις πάγιες αντιλήψεις μας, τη συναισθηματική μας κατάσταση, και την κατάσταση του νευρικού μας συστήματος - που υφίστανται τη συγκεκριμένη στιγμή). Πολύ συχνά παρερμηνεύουμε αυτή την σύνδεση είτε με τους ευσεβείς μας πόθους, είτε με τη νοητική διαύγεια… Ο πιο ασφαλής (κατ’ εμέ) τρόπος να ξέρουμε πότε το ΄χουμε και πότε όχι, είναι η κατάσταση της καρδιάς (η οποία συνοδεύεται συχνά και από μια σωματική αίσθηση, η οποία συνήθως δεν γίνεται αισθητή στην αρχή γιατί είναι πολύ «λεπτή», σχεδόν ανεπαίσθητη ανάμεσα στις τόσες άλλες πιο συνήθεις μας καθημερινές αισθήσεις).

Χρειάζεται πολλή παρατήρηση και αρκετό πειραματισμό για να γνωρίσουμε τι πυροδοτεί τη βίωση της σχέσης αυτής, τι την ενθαρρύνει, τι τη διακόπτει, τι τη βαθαίνει, τι την εντείνει… δεν υπάρχουν συνταγές εδώ. Άλλος περπατάει στο βουνό, άλλος μελετάει αλχημικά κείμενα, άλλος τραγουδάει, άλλος κάθεται μόνος στην εκκλησία, άλλος κάθεται σταυροπόδι με κλειστά μάτια, άλλος τη βιώνει σε σχέση με τον ερωτικό του σύντροφο, άλλος κοιτώντας ένα έργο τέχνης… Υπάρχουν τόσοι τρόποι όσοι και άνθρωποι πάνω στη γη. Και ο κάθε άνθρωπος, σε διαφορετική φάση της ζωής του, αλλάζει τρόπους. Είναι καθαρά και απολύτως θέμα ιδιοσυχνότητας.

Οι θρησκείες, οι μυήσεις, κτλ. δίνουν κάποιες γενικές κατευθύνσεις έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να βοηθηθεί στα πρώτα-πρώτα του βήματα. Εάν όμως επιθυμούμε να έχουμε μια αληθή και προσωπική σχέση με το Θείον, πρέπει να ψάξουμε και εκεί που δεν μας λένε. Και να τολμήσουμε να εξερευνήσουμε του εαυτού μας την ανεξερεύνητη χώρα…