(αφιερωμένο στον @moloch82)
Μια φορά κι έναν καιρό ήμουν μια σπίθα από φως.
Πετάχτηκα, ξεχώρισα από τη γιγάντια πυρά, και γύρεψα να γνωρίσω τον εαυτό μου. Ηθελα να ταξιδέψω, να βρεθώ σε κόσμους νέους. Διάλεξα. Είπα να κατέβω και στη Γη.
Τώρα στη Γη εσείς ξέρετε πως άμα θες να ταξιδέψεις στη Σελήνη, λ.χ., πρέπει να βάλεις άλλα ρούχα, εξάρτυση ολόκληρη, κράνος, καλύμματα διάφορα, μέχρι και βαρίδια, γιατί οι συνθήκες είναι αλλιώτικες και θα επιβιώσεις διαφορετικά.
Ετσι κι εγώ η φωτεινή σπιθίτσα: ντύθηκα καταλλήλως. Τρία φουστάνια, τρία "σώματα". Ενα ο νους, ένα το συναίσθημα, ένα το πιο χοντρό, το πιο αδρό, το "κρεάτινο". Αυτό το τρίτο, το "βαρύ" είναι και το δύσκολο!
Φεύγοντας από τον ευλογημένο κόσμο των φώτων που σπιθίζουν και χορεύουν, όλοι ξέρουμε πώς μέσα σ' αυτό το "τρίτο σώμα" οι σπίθες σα να θάβονται, και ξεχνούν. Ξεχνούν σχεδόν τα πάντα. Ξεχνούν, το κυριότερο, ποιοί είναι. Και εκεί, βεβαίως, βρίσκεται όλη η ουσία, όλο το παιχνίδι. Στη Γη παίζουμε το παιχνίδι της λησμονιάς! Ενα τρελλό παιχνίδι...
Περπατάμε στη Γη πασχίζοντας να θυμηθούμε. Η φωτεινή σπιθίτσα στέλνει διαρκώς μηνύματα και μας τσιγκλάει. Γλυκά μηνύματα, απαλά, διακριτικά. Αλλοτε ηχηρότερα. Αλλοτε βγάζουν και μάτι, που λέει ο λόγος. Τι μας λένε; Η ουσία είναι απλή. "Δεν είσαι το σώμα σου, δεν είσαι τα συναισθήματα ή οι επιθυμίες σου, δεν είσαι οι σκέψεις σου".
Είσαι κάτι ΑΛΛΟ. Κάτι που η γήινη γλώσσα με τις λέξεις που έμαθες να συννενοείσαι δεν μπορεί να εκφράσει, γιατί απλά ο νους και η σκέψη που έπλασε τις λέξεις δεν μπορεί να το συλλάβει!
"Είσαι κάτι άλλο. Πέρα απ' το νου, τη σκέψη, τη γλώσσα. Πέρα ακόμα κι απ' το συναίσθημα."
Μα, λέει ο άνθρωπος! Μα! Μα πώς θα το μάθω, πώς θα το βρώ, τι είναι επιτέλους αυτό το ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;
Οι τυχεροί εξ ημών αναρωτιούνται νωρίς. Οι τυχερότεροι το καταλαβαίνουν νωρίς (και άρα δεν χρειάζεται να παραμείνουν πολύ στην αρένα του παιχνιδιού που λέγεται "Γη"). Φεύγοντας, αυτοί οι τυχερότεροι, θέλοντας να μοιραστούν λίγη από την καλή τους τύχη, υπενθυμίζουν στους γύρω τους συμπαίκτες την αλήθεια. Οτι δεν είμαστε ούτε το σώμα, ούτε τα συναισθήματα, ούτε οι σκέψεις μας. Είμαστε κάτι πέρα απ' όλα αυτά, είμαστε ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. Είμαστε.
Σ' ευχαριστούμε Αποστόλη για την υπενθύμιση. Με τη βοήθειά σου επανερχόμαστε στο νόημα της ζωής, να γνωρίζουμε ποιοί είμαστε, να γνωρίσουμε την αλήθεια. Και όπως είπε ένας Αγαπημένος Δάσκαλος στο παρελθόν, "γνώσεσθε την Αλήθεια, και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς".
http://dotsub.com/view/15f0467f-d351-4224-acf5-df3f2ba9d5a0?utm_source=player&utm_medium=embed&fb_ref=.TxBx9VPsfCH.like&fb_source=
