Κάθε χρόνο, η Πανσέληνος του Ταύρου, που είναι στην πραγματικότητα πανσέληνος στον Σκορπιό, και πέφτει Μάη, είναι μια Μεγάλη Νύχτα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη γιορτή των Βουδιστών, το Βεσάκ, που γιορτάζουν τη Γέννηση, τη Φώτιση, και το Πέρασμα (θάνατο, κοίμηση) του Βούδα. Στην Ανατολή γιορτάζεται με άνθη και κεριά πλάι σε νερό, με "παρελάσεις" από ανθοστόλιστες βάρκες, προσευχές, τελετουργικό πλύσιμο του αγάλματος του Βούδα, σημαιάκια ειδικά, κτλ. Είναι η πανσέληνος του "καθαρμού". Τα άνθη, τα κεριά, και το νερό συμβολίζουν το εφήμερο των πραγμάτων και της ζωής στη γη, και γι αυτό χρησιμοποιούνται ειδικά για τον εορτασμό αυτό.
Υπάρχει μία παράδοση που λέει οτι στην πραγματικότητα τη νύχτα αυτή, κάθε χρόνο ανελλιπώς, σε κάποια μυστική κοιλάδα των Ιμαλαϊων "κατεβαίνουν" και συναντιούνται ο Βούδας, ο Χριστός, και ο Μαϊτρέγια (οι 3 Μεγάλοι Δάσκαλοι και Προστάτες της ανθρωπότητας), και συνομιλούν, διαβουλεύονται για την τύχη της ανθρωπότητας της Γης, και την ευλογούν. Γι αυτό λέγεται οτι ίσως είναι η μοναδική γιορτή της ανθρωπότητας που γιορτάζει όχι κάποια επέτειο αλλά ένα τρέχον γεγονός, μια ετήσια ζωντανή συνάντηση του Ουρανού και της Γης.
Επίσης λέγεται οτι οι προσευχές που εκφέρονται ετούτη τη Μεγάλη Νύχτα ενώνονται με τις ευλογίες των τριών Δασκάλων και διατρέχουν τη Γη με ευεργετικές δονήσεις. (Ο καλοπροαίρετος σκεπτικιστής θα πει "μα τότε γιατί υπάρχει τόσος πόνος και κακό ανάμεσα στους ανθρώπους, αν κάθε χρόνο αυτά τα τρία Φωτεινά Πνεύματα ευλογούν τη Γη, και μαζί τους τόσοι και τόσοι άνθρωποι;" Η μοναδική απάντηση που δίνεται εδώ είναι οτι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι να σκεφτούν και να πράξουν τόσο το καλό όσο και το κακό, και μέσα από τις επιλογές αυτές τελικά εκπαιδεύονται...) Λέγεται επιπλέον οτι η νύχτα αυτή προσφέρεται για μεγάλες αλλαγές ζωής: για την απαλλαγή και το "κάψιμο" του παλαιού μας εαυτού (συνηθειών, νοοτροπιών, ελαττωμάτων, κτλ) προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι, δηλαδή καθαρότερα κανάλια (ή σκεύη) για το Θέλημα του Θεού. Είναι η νύχτα που αφιερωνόμαστε (ή/και ανανεώνουμε την αφιέρωσή μας), λένε, στην εργασία του να δημιουργηθεί ο Παράδεισος επί της Γης (η πραγματοποίηση του "τα Ανω ως και τοις Κάτω", ή, επί το χριστιανικότερο "ως εν Ουρανώ και επί της Γης"). Η συμμετοχή στον εορτασμό αυτό μας συντονίζει, μας εναρμονίζει με την αόρατη Ιεραρχία των Βοηθών και Οδηγών (που κατά καιρούς ενσαρκώνονται ως άνθρωποι και ζουν ανάμεσά μας, είτε ως "επώνυμοι Δάσκαλοι", όπως ο Πλάτων, ο Βούδας, ο Κρίσνα, ο Λάο Τσε, ο Ιησούς κτλ , είτε ως 'απλοί άνθρωποι του Καλού', ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε εποχής και το ρόλο που καλούνται να αναλάβουν). Ως κύριο έργο της αόρατης/ουράνιας Ιεραρχίας είναι η επικράτηση της Αγάπης και της Αλήθειας ανάμεσα στους ανθρώπους.
Φέτος η πανσέληνος αυτή, σύμφωνα με τους αστρολόγους, πέφτει στην 27η μοίρα του Σκορπιού, που ονομάζεται και "θρόνος του Ουρανού" - τόπος, δηλαδή, όπου ο πλανήτης Ουρανός μπορεί πληρέστερα να εκδιπλώσει τη φύση του: την επανάσταση, τις ρηξικέλευθες και ριζοσπαστικές αποφάσεις, τις μεγάλες αλλαγές. Ακούγεται τρομακτικό αλλά είναι και ανακουφιστικό, μέσα στα όσα δύσκολα και βάρβαρα συμβαίνουν σήμερα στη Γη, το να βλέπουμε πως τόσοι πολλοί παράγοντες συγκλίνουν προς την κατεύθυνση της αλλαγής. Είναι ωραίο να ενώνονται οι Δυνάμεις του Καλού κι εμείς μαζί τους.
Συχνά πριν από τέτοια γεγονότα, όπως η πανσέληνος Βεσάκ, παρατηρείται το φαινόμενο ευαίσθητοι άνθρωποι να "ταλαιπωρούνται": να συμβαίνουν γεγονότα στην προσωπική ζωή τους που να ανατρέπουν ισορροπίες, να τίθεται σε κρίση η ταυτότητά τους, να βιώνουν ακραίες εσωτερικές (ή και εξωτερικές) συνθήκες. Συνθήκες όπου καλείται να 'πεθάνει το παλιό' (το σαθρό, το μη-υγιές, το απαρχαιωμένο, το ψευδαισθητικό) προκειμένου να κάνει χώρο για το νέο (το υγιές, το αληθές, το σταθερό). Πρόκειται για μια περίοδο δύσκολη όπου γίνονται επώδυνες καθάρσεις σε πολλά επίπεδα, προκειμένου για την αναβάθμιση και διεύρυνση της συνειδητότητας των ανθρώπων. Συχνά η συμμετοχή στη γιορτή αυτή, και η τελετουργία, ησυχάζει το πνεύμα και βάζει σε τάξη τα πράγματα εντός μας.
Λίγα λόγια για "τον" Μαϊτρέγια: Πρόκειται, σύμφωνα με τις παραδόσεις, για έναν Μεγάλο Διδάσκαλο ο οποίος δεν έχει ενσαρκωθεί ακόμα, για τον επόμενο Βούδα δηλαδή. Είναι "ο Κύριος" της Καλωσύνης και της Αγάπης (The Lord of Loving Kindness) που θεωρείται οτι θα ενσαρκωθεί ως άνθρωπος (άλλοι λένε ως κοινότητα ανθρώπων) στις μέρες μας, και μάλιστα με την αληθινή του φύση, που είναι γυναίκα/θήλυ, και έτσι θα ξεκινήσει η Νέα Εποχή της Συμπόνοιας(όπου θα τελειώσουν οι πόλεμοι, οι λιμοί, κτλ). Είναι μία Οντότητα που αγαπά βαθιά την ανθρωπότητα, λέγεται, και το 1945, μετά το πέρας του Β Παγκοσμίου Πολέμου, "έστειλε" μία νέα προσευχή (μέσω ενός διαμέσου). Η προσευχή αυτή ονομάζεται "Η Μεγάλη Επίκληση" και "δεν ανήκει σε κανένα δόγμα ή θρησκεία, παρά σε όλη την ανθρωπότητα".
