Η ανθρώπινη ανασφάλεια διψάει για προβλέψεις και μελλοντολογία. Το βλέπουμε στις στήλες της αστρολογίας στα λαϊκά αναγνώσματα, το βλέπουμε στους ανθρώπους που συρρέουν σε "μέντιουμ" και ποικίλλων ειδών μάντεις και ρυθμίζουν τη ζωή τους κ την επιχειρηματική τους δραστηριότητα ανάλογα, το βλέπουμε στις αυξημένες πωλήσεις των βιβλίων που περιέχουν προφητείες (Μάγιας, Αζτέκων, διαφόρων γερόντων σοφών, κτλ). Το βλέπουμε και σε πιο "κοσμικά" πλαίσια, στις προβλέψεις των οικονομολόγων σχετικά με το τάδε ή το δείνα οικονομικό μοντέλο, που έχουν γίνει πολύ του συρμού σήμερα (κάποτε οι άνθρωποι θεωρούσαν οτι ήταν ο Θεός που όριζε τις τύχες των ανθρώπων, σήμερα παίζουν το ρόλο αυτό οι χρηματαγορές).
Ζούμε σε μια περίοδο "κρίσης", δηλαδή μια περίοδο αυξημένης ανασφάλειας, γιατί όπως και να το κάνουμε σε μια κρίση κρίνουμε και κρινόμαστε, και ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την τελική ετυμηγορία. Ζούμε σε μια περίοδο όπου κυριολεκτικά ανθούν οι πάσης φύσεως προφήτες και προφητείες, πολλοί άνθρωποι ψάχνουν μέσα στις παλιές (π.χ. βιβλικές) προφητείες και "τσιμπάνε" πιο εύκολα στις τωρινές (ειδικά εάν προσιδιάζουν έστω και λίγο στη νοοτροπία και στις καταβολές τους).
Χωρίς να χλευάζω ή να θέλω να μειώσω ή να βάζω στο ίδιο τσουβάλι όλες τις προφητείες και τους προφήτες (με εξαίρεση τους οικονομολόγους, πάντα!), σκέφτομαι τα εξής:
Οι προφητείες/προβλέψεις δίνονται (σε όποιους και από όποιους) για κάποιο σκοπό:
- είτε για να προετοιμάσουν ψυχολογικά για κάτι άσχημο/δυσάρεστο/δύσκολο, διευρύνοντας την συνειδητότητα αυτού που τις λαμβάνει, οπότε είναι στο χέρι του να αναπτύξει την υπομονή, την ευρηματικότητα και την πίστη του στο οτι ο Θεός δίνει μαθήματα που βοηθούν την εξέλιξή του...
- είτε για να κρούσουν τον κώδωνα κάποιου πιθανού κινδύνου (ο οποίος όμως μπορεί να αποφευχθεί με αλλαγή πορείας πλεύσης/κατάλληλους χειρισμούς/προσευχή/κτλ) οπότε και πάλι καλείται ο λήπτης της ειδοποίησης να εργαστεί προς κάποια κατεύθυνση...
- είτε για να "καθησυχάσουν" και να δώσουν πίστη και ελπίδα σε όσους εργάζονται πιστά προς μία κατεύθυνση, και μπορεί να εισπράττουν χλευασμό και απόρριψη έως και δίωξη από την υπόλοιπη κοινωνία...
Οι προφητείες/προβλέψεις δίνονται μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κατά την οποία τα πράγματα φαίνονται έτσι... Είναι δηλαδή πιθανά σενάρια, καθότι εφόσον υπάρχει η ελεύθερη βούληση των ανθρώπων, οι ισορροπίες μπορούν να ανατραπούν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση οποιαδήποτε στιγμή χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι μια που η αντίληψή μας (όσο ευρεία και να πιστεύουμε οτι είναι) είναι περιορισμένη... Με άλλα λόγια, πιο ωμά, δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και τι μας ξημερώνει!!!
Το άλλο πολύ σοβαρό (και πιο μεταφυσικό) ζήτημα είναι πώς ακριβώς λαμβάνεται μια προφητεία/πρόβλεψη (δύο τρόποι υπάρχουν εξ όσων γνωρίζω):
- Ο ίδιος ο άνθρωπος βοηθιέται (είτε από την ιδιαίτερη φύση του, είτε από οντότητες που επιθυμούν να τον βοηθήσουν, είτε από την ίδια την διευρυμένη του συνειδητότητα) να μεταβεί "πιο ψηλά", στα πεδία εκείνα από όπου μπορεί να δει την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας (σαν να ανεβαίνει τους ορόφους μιας πολυκατοικίας - ανεβαίνοντας έχει κανείς όλο και καλύτερη θέα του δρόμου, ή και των γύρω δρόμων, ή και της πόλης της ίδιας). Αυτό μπορεί να συμβεί είτε με ένα όνειρο, είτε (σπανιότερα) με ένα όραμα. Ο άνθρωπος έτσι μπορεί να βλέπει "μέσα στο χρόνο" (και στο χώρο) και υπάρχουν πράγματα που τραβούν περισσότερο το μάτι του/την προσοχή του (πιο εύκολα σου τραβάει το μάτι μια καταστροφή από μια πυρκαγιά, π.χ. από οτι μια ήσυχη ραχούλα όπου παίζουν ήσυχα παιδάκια με κατσικάκια, το ξέρουν και τα μμε αυτό!) Εκεί υπεισέρχεται και το πώς καταλαβαίνει και ερμηνεύει (και μετέπειτα μεταφέρει) τις εικόνες που βλέπει. Γιατί είναι πιθανό να βλέπει πράγματα για τα οποία μπορεί να μην υπάρχουν λέξεις/έννοιες στη γλώσσα που γνωρίζει μέχρι σήμερα, π.χ. παράξενες εφευρέσεις όπως το i-pad... (στην Αποκάλυψη του Ιωάννη περιγράφονται πράγματα που σήμερα μπορεί να τα αναγνωρίζουμε ως αυτοκίνητα ή αεροπλάνα, αλλά τότε δεν υπήρχαν) ή μπορεί να αδυνατεί να κατανοήσει τα αίτια κάποιου φαινομένου, γιατί απλά δεν έχει αυτή τη γνώση... οπότε ερμηνεύει! Και η ερμηνεία γίνεται πάντα σύμφωνα με πράγματα που ήδη γνωρίζει (συνειδητά ή υποσυνείδητα), οπότε τίθεται θέμα του τι ακριβώς βρίσκεται μέσα στο συνειδητό και στο υποσυνείδητό του... (αυτό που λένε κοινώς "άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου"!)
- Ο άνθρωπος γίνεται "φερέφωνο" (πάντα με τη θέλησή του, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα εκπεφρασμένη) κάποιας αόρατης οντότητας, από κάποιο πεδίο, η οποία μιλά δι αυτού... Ποιάς οντότητας? Από ποιό πεδίο? Ποιός είναι σε θέση να το ελέγξει ή/και να το πιστοποιήσει? Ποιός είναι σε θέση να γνωρίζει τα απώτερα κίνητρα της όποιας άγνωστης αόρατης οντότητας? Εδώ και το όνομά της να σου πει, ποιός εγγυάται οτι είναι όντως αυτό? Τι εμποδίζει τα αόρατα πεδία να περιέχουν ψεύτες, λαοπλάνους, φαφλατάδες, τρόμπες και μπουρδολόγους παντός είδους όπως ακριβώς συμβαίνει και στα ορατά? (βλ. "λεφτά υπάρχουν") Η πολύ μικρή μου εμπειρία λέει οτι υπάρχουν πάαααρα πολλοί εκεί έξω που θέλουν να μιλήσουν και να πούν τα δικά τους, που ψάχνουν παρέα και ακροατήριο, και που ουδεμία σχέση έχουν με "υψηλές πνευματικές οντότητες"... Βλέπουν 5 πράγματα (πιθανότηητες, δηλαδή) καλύτερα από οτι ο μέσος άνθρωπος (ένα σκαλάκι παραπάνω, τουλάχιστον), οπότε το παίζουν ειδήμονες επί παντός επιστητού,όπως ακριβώς και οι θνητοί ορατοί συνάνθρωποί μας... Το πρόβλημα είναι οτι συχνά οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται υπερβολικά με το οτι τους "μιλά" μία αόρατη οντότητα, και θεωρούν οτι επειδή είναι μια κάπως ιδιαίτερη εμπειρία, ίσως όχι τόσο προσιτή στον μέσο άνθρωπο, δύο πράγματα συμβαίνουν: οτι αφενός οι ίδιοι είναι πιο "σπουδαίοι" από τον μέσο συνάνθρωπό τους εξαιτίας αυτών των εμπειριών, και αφετέρου οτι επειδή είναι τόσο σπουδαίοι σίγουρα τους "μιλά" μια "ανώτερη" οντότητα... Πράγμα που δεν είναι κατ' ανάγκην σίγουρο. Η ικανότητα να λάβουμε "μηνύματα" από τα αόρατα πεδία υπάρχει σε όλους μας ανεξαιρέτως. Η ευχέρεια, πάλι, είναι ένα χάρισμα, ένα ταλέντο, όχι πολύ διαφορετικό από το ταλέντο του να "πιάνουν τα χέρια σου" στα μαστορέματα, ή το ταλέντο στη μουσική ή τα μαθηματικά.
Με όλα αυτά δεν θέλω ούτε να καταργήσω τους προφήτες/προορατικούς, τις προφητείες και τις προβλέψεις τους, και φυσικά πιστεύω (και γνωρίζω) οτι υπάρχουν και έγκυρες πιστοποιήσεις για την ποιότητα και την προέλευση τόσο των οντοτήτων που μιλούν διαμέσου ανθρώπων, όσο και της ευκρίνειας θέασης των πραγμάτων από τον ίδιο τον άνθρωπο... Κατά τη γνώμη μου όλα αυτά είναι θέμα συνειδητότητας της κάθε στιγμής, η οποία είναι πεπερασμένη, και η οποία διευρύνεται με κάθε μας εμπειρία, κάθε μας διαλογισμό, προσευχή, κτλ.
Εξίσου σημαντικό ρόλο για μένα παίζει ο αντίκτυπος που έχει μέσα μας μια πρόβλεψη ή προφητεία:
Προσφέρει πίστη και αγάπη; Δηλαδή γεννά (ή ενδυναμώνει) μέσα μου την αντίληψη οτι ζω σε ένα αγαθοποιό σύμπαν το οποίο πασχίζει για την ισορροπία του; Δημιουργεί μέσα μου τη διάθεση να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο; (Το αντίθετο της πίστης και της αγάπης είναι ο φόβος, η αμφιβολία, και η διαχωριστικότητα)
Προσφέρει διαύγεια; Δηλαδή με βοηθά να δω καθαρότερα τα πράγματα; (Το αντίθετο της διαύγειας είναι η σύγχυση, η μη-καθαρότητα της αντίληψης)
Αυτά τα δύο κριτήρια είναι για μένα τα εχέγγυα αφενός για την πηγή/προέλευση μιας πρόβλεψης ή προφητείας, και αφετέρου για τη χρησιμότητά της για μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου